Bir ticaret sisteminin temeli olarak DOĞAL ZEKA - sayfa 13
Ticaret fırsatlarını kaçırıyorsunuz:
- Ücretsiz ticaret uygulamaları
- İşlem kopyalama için 8.000'den fazla sinyal
- Finansal piyasaları keşfetmek için ekonomik haberler
Kayıt
Giriş yap
Gizlilik ve Veri Koruma Politikasını ve MQL5.com Kullanım Şartlarını kabul edersiniz
Hesabınız yoksa, lütfen kaydolun
Evet, ama artık bir insan değil.
Ah-huh :) Bir zamanlar ben de öyle sanıyordum.
Ancak öyle değil. Dünyaya dair düşüncemiz, temel olarak, sıradan fiziksel bilinçle hayatımız boyunca edindiğimiz kavramlara dayanır ve başka hiçbir şeye dayandırılamaz. Normal bir insan kendini fiziksel bedeniyle özdeşleştirir, kişinin kol-bacak-kafa olduğunu düşünür (insanların büyük çoğunluğu onların da astral ve mental bedenleri olduğunu bilmez). Zaman, olayların birbirini izleyen değişimi, geçmişten geleceğe tek yönlü bir hareket olarak algılanır. Hayat bir "hareket eden protein nesnesi" değildir :) Yani hayat sadece algılanır, FS ile tanımlanır.
Hayat verilidir, isterseniz bir varlık biçimidir :) Ama bunu her zamanki "insan" sözlüğüyle kanıtlamak mümkün değildir, tıpkı kör bir adama kırmızının maviden ne kadar farklı olduğunu (kullanarak) açıklamanın imkansız olduğu gibi. "tatlı", "ağır", "büyük "," yumuşak ", vb.) Bir kişi fiziksel bedeninin (FT) ölümünden sonra "daha fazla" yaşayacaktır. Bilinci doğal olarak sıçramalar ve sınırlar içinde yükselecektir, çünkü. temel, kedinin üzerine devrildi. dünya görüşünü inşa etti - FT'ye bağlı. Bir süre sonra AT da parçalanır, kişi MC'ye ulaşır, ancak yine de aynı kişidir.
İlginçtir, Feynman "Kuantum Mekaniği" nde ..
Üzgünüm ama onun için sonsuz bir yaşam olmadığını düşünüyorum..
Her şeyi düşünebilirsiniz. Modern bilimin otoritesine dönebilirsiniz, her şeyi inkar edebilirsiniz - "çünkü". Herhangi bir bakış açısıyla alay etme eğiliminde değilim. Basitçe gerçeğe mantıksal olarak ulaşılamadığından, ona yalnızca asimptotik olarak yaklaşılabilir. Gerçek, ulaşılmazdır. Ve yüksek sesle, hakim kavram yelpazesine dayanarak, yalnızca gerçek hakkındaki fikrimizi telaffuz etmek mümkündür.
Temellerinizi biraz sarsmak için, görelilik teorisinden bir örnek düşünmeyi öneriyorum (görünüşe göre, bizim tarafımızdan anlaşıldı :).
Özel görelilik teorisine (SRT) göre, şu fenomen gerçekleşir: gözlemciye göre ışık hızında hareket eden bir nesnede zaman 3 kat yavaşlar. Ders kitapları (ve internette tam), zaten bir klasik haline gelen ikizlerin paradoksunu anlatıyor.
Bir zamanlar iki ikiz kardeş vardı - Vasya ve Petya ve 20 yaşındaydılar. Şuna benziyordu:
Ve bir gün Petya uzak yıldızlara uçmayı kafasına soktu. Vasya ve tüm arkadaşları, tüm insanlar Dünya gezegeninde kaldı ve Petya bir rokete girdi ve uçtu. Hızla ışık hızına eşit bir hız aldı ve uçtu. Direkt Dünya'dan uçtu sonra yoruldu ve geri uçtu ve aynı kardeşin ve diğer tüm insanların onu beklediği meydana çıktı.. :)
Dünya zamanında 30 yıl geçti. Petya'nın roketindeki dünyalılar ve Petya'nın kendisi açısından zaman daha yavaş geçti, orada sadece 10 yıl geçti. Bu, insanların gözlemleyeceği resimdir (görüntünün basitliği için, yaş küçük bir adamın boyutuna karşılık gelir - ne kadar yüksek, o kadar yaşlı). Burada Vasya 50 (20+30) yaşında ve Petya sadece 30 (20+10) yaşında.
SRT açısından zamanın göreliliği bu şekilde anlaşılır. Ancak, daha yakından bakmak soruları gündeme getiriyor. Örneğin, dışarıdan pratik olarak nasıl göründüğünü merak ediyorum, insanlar nasıl görecek? Ve ikiz kardeşlerin yaşlarının farklı olduğunu görecekler. Yan yana duruyorlar ama Vasya Petya'dan 20 yaş büyük! İnsanlar, kardeşlerin yeni yılı kutlamak için kafeye nasıl gittiklerini, nasıl sandviç yediklerini, şampanya içtiklerini ve omuz omuza oturup hayatın tadını çıkardıklarını görecekler. Klasik olarak böyle anlaşılması gerekiyor.
Ancak başka bir soru ortaya çıkıyor: Petya tüm bunları nasıl görüyor? Görünüşe göre o da aynı şeyi görmeliydi. Hayır! Aynı SRT'nin varsayımlarına dayanarak Petya'nın dönüşünü farklı algılaması gerektiği ortaya çıktı. Niye ya? Ve biraz konuşalım.. :) Diyelim ki Petya yanına bir saat alıp uçtu.. Diyelim ki Petya başlangıçta 30 yıl uçmaya karar verdi. Saatine baktı, saat 15 yıl geçtiğini gösterdiğinde roketini çevirdi ve doğduğu dünyaya geri uçtu.
SRT ve SRT, içindeki fenomenlerin gözlemciye göre düşünüldüğü. Petya Dünya'ya döndüğünde, tüm fenomenleri ayna gibi algılayacaktı, yani: kendisinin 30 yaşında olduğunu ve ikiz kardeşinin ve tüm insanların sadece 10 yaşında olduğunu fark edecekti:
Ve yaşlı Petya, genç Vasya ile birlikte Yeni Yılı kutlamak için bir kafeye giderdi..:) Düşünmüyor musun? Ve nasıl! Sandviç yiyip şampanya içerlerdi. Ve insanlar ne görecekti? Ve aynı şey: yaşlı Petya, genç Vasya omuz omuza oturuyor ..
Garip bir şey .. Ve insanlar bir şekilde garip .. Ve kardeşler bir şekilde gelişmemiş. . En şaşırtıcı olan ise anlatılan olayların hepsinin gerçek hayatta yer alacak olmasıdır.. Bu nasıl anlaşılmalı? Bütün bunlara resmi ve bürokratik olarak bakarsanız, Petya'nın uçup gittikten sonra Vasya'nın hayatında iki kez görüneceği ortaya çıkıyor: Petya ilk kez Vasya 30 yaşındayken 50 yaşında dönecek ve sonra Vasya biraz daha uzun yaşayacak, onun ölümüne kadar. 50. yaş günü ve sonra Petya geri dönecek, kim 30 yaşında. Peki ne? :))) Hayır? Ancak?:))
Belki de Petya'nın roketinin yaşadığı tüm börülce ivmesidir? SRT, ivmenin etkisi hakkında hiçbir şey söylemez, sadece hız hakkında, ancak tüm bunlar sıradan bir insanın anlayamayacağı kadar karmaşıktır, o yüzden şansları eşitleyelim: ikisinin de farklı yönlerde uçmasına izin verin ve insanlar Dünya'da kalıp izlesinler.
Ancak, kendi kendimizi kontrol etmemiz için daha da kötü olduğu ortaya çıkıyor. Her şey tekrar edecek. Ve Vasya'nın bakış açısına göre her şey iki, Petya'nın bakış açısına göre her şey ikidir ve dünyalıların bakış açısından, gözlemlenen tüm olaylar genellikle mutlak bir olaylar dizisine dönüşür. Sadece genç kardeşler yaşlılarla rastgele tanışmakla kalmaz, aynı zamanda gençler de gençlerle ve yaşlılar da yaşlılarla tanışır. Ve dünyalılar açısından, bu genellikle herhangi bir SRT ifadesini ihlal eder.
Bazı dünyalılar (henüz tüm bu sıçramalarla havaya uçmamışlar) daha fazla akıl yürüttüklerinde, bir sürü yeni soru ortaya çıktı. Örneğin, insanlar hareket eden nesnelerde zamanın hızlanması ve yavaşlamasının sadece ışık hızına yakın hızlarda değil, genel olarak herhangi bir hızda gerçekleştiğini hatırladılar. Sadece "zaman genişletme etkisi" daha az görünüyor, ama görünüyor!! Ve sonra insanlar, hepsinin astronotlar gibi olduğunu, belirli bir hızda hareket ettiğini (küçük de olsa, ama bu özü değiştirmez) anlamaya başladılar, bunun sonucunda tüm insanlar diğer insanlarla birlikte yaşamları boyunca rastgele tekrar tekrar buluşmak zorunda kaldılar. .
Sonuç olarak, tüm insanlar dünyayı yaklaşık olarak hayal etti. Böyle:
Bundan sonra, dünya birçok gruba ayrıldı: bazıları tüm bunların saçmalık olduğunu iddia etmeye başladı, diğerleri başka türlü olamayacağını kanıtlamaya başladı, oysa kimse birbirine bir şey kanıtlayamadı.
-----------------
Bu tür sorular FS'nin sınırları içinde yeterince yanıtlanamaz, çünkü açıklanan fenomenlerin dayandığı yasalar niteliksel olarak daha derin bir temele sahiptir ve algılanması için daha yüksek bir bilince ihtiyaç vardır.Modern bilim de güçsüz görünüyor, çünkü aynı sebep. Daha da gelişmesi için, gerçekliğin atral ve zihinsel seviyelerini tanımak gerekir. Ve bu gerçekleşene kadar ideolojik konumumuz bilgi temelinde değil inanca dayalı olacaktır. Ve iman sınırları içinde kimse kimseye bir şey ispat edemez..
Bu tür tekbencilik hoşuma gidiyor... "Ben onu ölçene kadar dünya yok."
Ve sadece kapalı fiziksel sistemler için var olan enerjinin korunumu yasasına başvurmaya gerek yok. Statik, maddi evrende değildir ve onunla çok yakından bağlantılı olmasına rağmen, ona ait değildir. Eh, kısacası, Scientology'nin tamamını kısaca açıklayamazsınız ...
2SK. : vay be ikizler paradoksunu ne kadar renkli göstermişsin. Onun bu kadar çok yönlü olduğunu bilmiyordum... X, Hewlett ya da onun gibi birinin çoklu evren teorisinde böyle bir şey olduğunu hatırlıyorum. .. Hayır, Everett, ama Hugh!
Bundan sonra, dünya birçok gruba ayrıldı: bazıları tüm bunların saçmalık olduğunu iddia etmeye başladı, diğerleri başka türlü olamayacağını kanıtlamaya başladı, oysa kimse birbirine bir şey kanıtlayamadı.
-----------------
Bu tür sorular FS'nin sınırları içinde yeterince yanıtlanamaz, çünkü açıklanan fenomenlerin dayandığı yasalar niteliksel olarak daha derin bir temele sahiptir ve algılanması için daha yüksek bir bilince ihtiyaç vardır.Modern bilim de güçsüz görünüyor, çünkü aynı sebep. Daha da gelişmesi için gerçekliğin atral ve zihinsel seviyelerini tanımak gerekir. Ve bu gerçekleşene kadar ideolojik konumumuz bilgi temelinde değil inanca dayalı olacaktır. Ve iman sınırları içinde kimse kimseye bir şey ispat edemez..
Teşekkür ederim. Evet, cevap için böyle bir hazırlık gerçekten etkileyici. Ama henüz temellerimi sarsmayı başaramadın. Bu paradokslar "sınırlı FS" ile oldukça iyi açıklanmaktadır. Ve bunun için astral ve zihinsel bilince ihtiyaç yoktur. Bunlar, üç boyutlu sınırlı insan algısında kendini gösteren etkilerdir. Ve evrenin büyük olasılıkla daha fazla boyutu var. Bunun dolaylı kanıtlarından biri, güneş sistemindeki gezegenlerin yörüngesinin hesaplanmasıdır. Dünya düşmez (Güneş'i çekmez) çünkü 4. boyuta girersek, dünya ile birlikte düzgün ve doğrusal hareket ettiğimiz ortaya çıkar, ivme = 0. Ama bu suyu göremiyoruz (hissetmiyoruz), çünkü biz ÜÇ boyutluyuz: -).
İşte bu konuda biraz daha fazla, çok güzel olmasa da. http://www.mao.kiev.ua/icamer/forum/zhilyaev2.htm Tamamını buraya kopyalamamak için okumanız yeterli.
Bu nedenle, daha fazla gelişme için astral olmayan ve zihinsel gerçeklik seviyelerini (ve aynı bilincin varlığını) tanımanın gerekli olduğuna inanıyorum. Ve dünyanın çok boyutluluğu. Ve eğer burada fiziksel olarak kaybolursam, o zaman tüm projeksiyonlarım da kaybolacak. Ebedi hayat yoktur, sadece insanların YAŞAMINI ebedi kılmak için arzum vardır ve bu dünyadaki herkes gibi ben de ölümlüyüm.
İdeolojik konumumuz bilgi temeline değil de inanca dayanıyorsa, o zaman kimseye bir şey kanıtlayamayacağımıza kesinlikle katılıyorum. Ve benim için sonsuz yaşam anlayışınız bir inanç meselesidir, bilgi değil. Benim bilgim yok diyor. Ama bilgimi gerçekten sarsabilirsen, sana çok minnettar olacağım.
..Ölçeğin bir tarafında sonsuz varoluş ve diğer tarafında - mutlak, ancak sonsuz değil, özgürlük olduğu ortaya çıktı. .
Ölçekler, bir kişi evren anlayışını önemli ölçüde genişlettiğinde ve bu deneyimi bir şekilde özümsemeye çalıştığında ortaya çıkar. Ama aynı zamanda, modern toplumun gelenekleri içinde atalet yoluyla, yani karşıtlık temelinde, neredeyse karşıtlık temelinde düşünür (bu, dünyayı iyi ve kötü, siyah ve beyaz, kötü olarak ayırmaya yönelik asırlık alışkanlığımızdır). ve iyi). Genel olarak konuşursak, bunun doğru ve oldukça haklı olduğu, ancak kişilik gelişiminin bu aşamasında bir çekince yapmak gerektiği belirtilmelidir.
Sergey, eklediğin için teşekkürler. Sen ve ben yakın, hatta çok yakın görüşlere sahibiz. Ve eklediğiniz gönderi bu görüşlerin bir ifadesi değildir. Bu, daha önce formüle ettiğim soruna mantıksal olarak tutarlı bir cevap. Sorunun sorusu basitti: İnsan yaşamı açısından, Tanrı'nın var olduğuna veya olmadığına inanmak için daha yapıcı olan nedir? Ve durum daha da basittir: Tanrı'nın varlığını kanıtlamak veya çürütmek imkansızdır. Yani bu sorunu çözen bir kişi için Tanrı'nın var olup olmadığı bilinmemektedir.
Bu, fiziksel, hatta daha fazlası - sıradan insan bilinci düzeyinde mantık ve sağduyu yardımıyla elde edilebilecek bu sorunun çözümünden bahsettiğimiz anlamına gelir. Bu nedenle, sorunu çözme rolünü oynayan kendi adıma formüle ettiğim tüm argümanlar bu sıradan seviyede.
Süptil planlar ve farklı bilinç seviyeleri hakkında çok ve ilginç bir şekilde yazdınız, ancak "görmediğim (hissemiyorum, ölçemiyorum, vb.) yok" ilkesini kabul edenler için anlamanın ana ön koşulu olarak. dünya onlar için boş sözlerdir.
Ama bilgimi gerçekten sarsabilirsen, sana çok minnettar olacağım.
Aynı zamanda hem kolay hem de zordur.
Bu, bakışınızı teraziden (dünyayı tanıdık kavramlar çerçevesinde değerlendirme girişimleri) teraziyi çevreleyen dışa kaydırmanın yeterli olması bakımından kolaydır. Aynı zamanda zor, çünkü sadece gönüllü olarak dikkati çekemez ve değiştiremezsiniz - bunun olması için sorunu çözmek için argümanları tüketmeniz gerekir ve hatta daha önce bir cevap bulmak ve aramak istersiniz ..
Deneyim kazanıldıkça, kişi istemeden "... oh koklamaya", gerçeği sanrılardan ayırt etmeye başlar. Sadece bu arayışın çok çalışma olduğunu söyleyebilirim, gelişimin altında yatan şey bu.
Cevaplanamayan birçok soru var. Aşındırıcı ve titiz olmak için, bunların genel olarak tüm cevapların olduğunu anlamak kolaydır. Bir kişi bir şeyi bilir çünkü bu bir şey görsel olarak kanıtlanabilir, ancak o anda toplum nesnelerin (hala yeterince anlaşılmamış) özelliklerinden yararlanmaya başlar. Ve gelecek nesil, yeni bilgiyi annesinin sütüyle özümser, bu bilgi onun için normdur, şüpheye konu olmayan olumlu bir ifadedir. Bununla birlikte, kalıtsal bilgi bizi hiç onurlandırmaz - hiçbir mutlak gelişme seviyesi bir kişinin onurunu karakterize etmez, sadece gelişim Yolu üzerinde çalışır.
2SK. : vay be ikizler paradoksunu ne kadar renkli göstermişsin. Onun bu kadar çok yönlü olduğunu bilmiyordum... X, Hewlett ya da onun gibi birinin çoklu evren teorisinde böyle bir şey olduğunu hatırlıyorum. .. Hayır, Everett, ama Hugh!
Kendime sorana kadar ben de bilmiyordum. Tüm dünya edebiyatı için cevap veremem ama tüm kaynaklarda kedi. benim bildiğim, ikiz paradoksun açıklaması yaklaşık olarak biter. ilk çizimden sonra Petya'nın geri döndüğü gibi .. ve sonsuza dek mutlu yaşadılar. .:) Ve sonraki tüm akıl yürütme bana ait. Literatürde hiçbir yerde böyle argümanlar görmedim (ya da belki de sadece kötü araştırdım).
Böyle bir akıl yürütme temelinde, biraz beklenmedik (bana göre açık) bir sonuç sorulur.
Dünya bölünmüş durumda. Birçok kez, sürekli ve her yerde. Yaptığımız her hareketle Aynı zamanda, "paylaşır" - yalnızca, olan her şeyi bir dizi slayt-dilim-şimdiki şeklinde algılamanın geleneksel olduğu FS'nin konumundan. Ama her şey bir şekilde kendi başına hiçbir şeyin bölünmediği, dünyanın bütün olduğu, ama basitçe .. çok değişkenli bir gelecek var.
FS ile bence tüm bunlara dokunmak imkansız. Ve MS veya BS ile tüm bunlar tamamen ve eksiksiz olarak algılanır. Genel olarak, çalışmaya ve çalışmaya devam edin.. :)
Yurixx'e
Bunu nasıl yaptığın tuhaf. Bir materyalist ise, o zaman zorunlu olarak bir yok edici, istediğini yapar ve istediği gibi yaşar.
Bence tam tersi - bu pozisyonda dururken, yaşamı, doğayı yok edemeyeceğinizi anlıyorsunuz ... çünkü kendi sözlerinizden alıntı yapacağım "Bilinç yalnızca yüksek düzeyde organize olmuş maddenin bir özelliğidir." Maddeyi yok ederek, bilinci öldüreceğim.
İdealist, tam tersine, bir taslak yazmak gibi, orada istediği gibi yaşayabilecek başka bir tür sonsuz yaşam olduğuna ve orada bir sonraki yaşamda her şeyi tamamen yeniden yazacağıma inanan. İdealleri adına öldürebilir, kazıkta yakabilir, haçlı seferleri ilan edebilir vs. Ne de olsa yanlış bir şey yapmaz, aksine onu sonsuz yaşama gönderir.
Ama nihai sonuçlarımız aynı fikirde.
Ben de Yaşamı seçiyorum ve Yaşamımın tüm sınırlamalarını tek bir hedefle kabul ediyorum - Ebedi yaşam, benim değil, ama insanlar - dünyadaki torunlarım. İnsanlar sonsuza kadar yaşamalı.
Wah-wah-wah! Peki, bu kadar ilkel ve doğrudan söylenenleri anlamak mümkün mü? Ben hayatımın çoğunda materyalist oldum ve kimseyi ve hiçbir şeyi yok etmedim. Ve aynı zamanda birçok ilkeye itaat etti, bilinçli olarak itaat etti.
Ancak, dua edin, bir materyalist olarak İyi nedir? Mutlak İyi bir şey var mıdır ve nedir? Ve eğer bunu başarırsanız, o zaman lütfen bir kişinin neden bu İyi'nin tarafında olması gerektiğini, eğer bir şekilde ölürse ve ölümünden sonra bu tarafta mı yoksa karşı tarafta mı olacağına bağlı hiçbir şey olmadığını cevaplayın. Ama hayatta buna bağlı. Pek çok kısıtlamaya uymak zorunda kalacak, sınırsız özgürlüğünden vazgeçmek zorunda kalacak, bazı değerleri (örneğin insanlığın varlığını) kendi yaşamının üstüne koyması gerekecek, bunu arzularının ve tasarımlarının üstünden bahsetmiyorum bile. .
Bizlerin (hem materyalistlerin hem de idealistlerin) iyi, doğru, adil, dürüst vb. olduğunu düşündüğümüz şeyleri yapmak. bir insan, dünya görüşü ne olursa olsun yapabilir. Ancak, idealist, Tanrı'nın Dünya'yı yarattığı Yasa olan İnanç tarafından bunu yapmaya yönlendirilirse, materyalist için bunun için hiçbir teşvik olmadığını göstermek istedim. Ve bu nedenle, felsefesinin yıkım (kelimenin geniş anlamıyla), hayata karşı tutum (kelimenin daha geniş anlamıyla) hakkında her birine söylediklerinde birbirlerinden farklıdırlar.
Bu basit durumda düşüncelerimi açıkça ifade edemememin yanlış anlamalara ve anlayış eksikliğine yol açtığı için üzgünüm. Ama bir kez daha yukarıda yazdıklarımı aynen söylemek istedim.
Çizdiğiniz bir idealist karikatürünün idealistlerle veya idealizmle hiçbir ilgisi yoktur. Bu sadece bir ikiyüzlü imajı. Bunlar herhangi bir kampta. Ama bu onlarla ilgili değil.
Bir seçim ve "yakınlaşma" ile ilgili. Felsefelerimiz farklı olsa da hayata bakış açımız ve yaşam ilkelerimiz yakın biliyorum. Bu nedenle, tüm bunları yazıyorum - temelde birbirimizi anlayacağımızı biliyorum. "Hayatı, doğayı yok edemezsiniz... Maddeyi yok ederek bilinci öldürürüm" sözleriyle bilinci değerler skalasında çok yüksek bir yere koymuşsunuz. Ve bununla: "İnsanlar sonsuza kadar yaşamalıdır" - Ebedi Hayatı (ve yönlerinden biri) mutlak bir değer olarak kabul ettiniz. Bu değerlere tekabül eden tüm kısıtlamaları üstlenen ve onları takip eden bir kişi, felsefe, din, milliyet ve diğer şeylerden bağımsız olarak, zamanı geldiğinde, kendi tecrübesiyle, dünyanın sadece bunlarla sınırlı olmadığına kişisel olarak ikna olacaktır. ölçülebilir veya hissedilebilir. Sonra onun için başka, yeni bir varoluş dönemi ve buna bağlı olarak yeni görevler başlayacaktır. Sorunun anlamı ve cevabı budur.
Üzgünüm, ama onun için sonsuz bir yaşam olmadığını düşünüyorum. Hepimiz ölümlüyüz ve hatta MS'sini ne uzayda ne de zamanda kendini konumlandıramayacak kadar geliştiren kişi. Kule yıkıldı, kimse kim olduğunu ve saatin kaç olduğunu bilmiyor ve genel olarak güneşten üçüncü gezegende veya başka bir yerde :-). intihar yakındır. Hepimiz gömüleceğiz, madde çökecek, bilinç de çünkü. madde olmadan bilinç olmaz.
Bu, hakkında yazdığım materyalizmin karamsarlığının ta kendisidir. Bundan sonuca varmak için sadece bir adım var: "Eğer öyleyse, o zaman herkese tükür, kendi zevkin için yaşa, ne pahasına olursa olsun tadını çıkar, çünkü hayat kısa ve ondan sonra hiçbir şey yok, bu yüzden en azından hoş bir şey al. bu adaletsizlikten."
Dahası, bir mucize (ve varlığın manevi temel ilkesinin kanıtı) olarak, bundan sonra tamamen zıt olduğunu düşünüyorum, gerçeğin içsel bilgisinden, yaptığınız ahlaki ilkelerin haksız seçiminden başka bir şey değil.
Yani benim için bir seçim var. Bir yanda olası bir sonsuz yaşam var ama bunu elde etmek için bu Dünyanın yaratılmasına yardım etmeliyim ya da en azından yok etmem. Öte yandan, aklınıza geldiği gibi yaşama ve istediğinizi yapma fırsatı. Ve bunun için hiçbir şeye gerek yok. Yaşa ve yap. Ama seçimimin yanlış olduğu ve ne yazık ki, maddenin birincil olmadığı ortaya çıkarsa ve ayrıca hayatımda da miras aldım, bir leke koydum, o zaman bir şey kaybedebilirim. Kimse nasıl bilmiyorum ama şahsen benim için sonsuz yaşam olasılığı çok önemli bir değer gibi görünüyor. Çok önemli. Mutlak.
Ancak, kesin ilimlerin toprağına dönersek, ebedî hayatın imkânının değeri, onun var olma ihtimalinden ayrı düşünülmemelidir. Ve bu olasılık sıfıra meyillidir, çünkü hiç kimse onun varlığına dair herhangi bir kanıt görmemiştir, dolayısıyla sonsuz yaşam olasılığının değeri kesinlikle küçük bir değerdir.
"Allah'ın kulu" tabiri size tanıdık gelmedi mi? Herhangi bir din her zaman köleliktir. Bu idealist kavramı öğreten liderler için gerçeklerden cennetsel yaşam fantezilerine, korkaklığa ve kişinin gerçek yaşamındaki herhangi bir şeyi değiştirme isteksizliğine, hiçbir şey yapmamak için kendini haklı çıkarmaya ve her türlü özgürlük ve cennetsel yaşama bugün.
Daha dikkatli, timbo , daha dikkatli. Materyalizmin yıkım anlamına geldiğini söylemedim. Üstelik - bu idealizm, yaratma demektir. Hem birinci hem de ikinci durumda, dünya görüşünün bir insanı ne yapmaya teşvik ettiği ile ilgiliydi. Onun için hangi ahlaki ilkeleri önerir. Yani idealizm sunar ama materyalizm sunmaz. Ahlak, manevi bir kavramdır. Materyalizmde, bilinç ancak maddenin ve ahlakın gelişiminin belirli bir aşamasında ortaya çıkar - daha sonra, insanın ve insanlığın bilinci belirli bir düzeye ulaştığında ve o zaman bile topluma, devlete ve ekonomik oluşuma güçlü bir şekilde bağlıdır. . Dolayısıyla ahlak, tarihsel bir kategoridir, geçicidir ve dolayısıyla görecelidir. Bu yüzden diyorum ki: "ve materyalizm - hayır." Umarım net bir şekilde anlatmışımdır.
Ancak konsept değişti. Yani, - dünya görüşü fikirlerinin hayatında neyi, kimin, ne zaman ve ne ölçüde yaptığı ile ikame edilmesi. Performanslar hakkında zaten söyledim, ama yaptıklarım hakkında - size tamamen katılıyorum. İnsanlığın tüm tarihi, bir mücadele ve yıkım tarihidir. Birkaç kişi yaratırken insanlığa verdiğini, binlercesi milyonları boyun eğdirmek ya da yok etmek için kendi çıkarları için kullanıyor. Ve hem idealistler hem de materyalistler buna eşit olarak katılırlar. Ne yazık ki.
Alıntının vurgulanan ifadesi sadece dokunaklıydı. Matematikten çok uzak olduğunu düşünseydim, daha sakin kabul ederdim. Ama uzakta değilsin, değil mi? Peki neden bu olasılığı bu kadar kolay değerlendiriyorsunuz? Gözle. Ama bu önemsiz bir şey. Ana şey "hiç kimse, asla ve hiç kimse" dir. Kutsal basitlik! Bırakın kanıt sunmayı, tartışmayacağım. Burada iki seçenek var. Modern bilimsel bilginin kapsamını aşan herhangi bir olguya bilinçli ve kategorik olarak göz yuman materyalistler vardır. Gerçekten de bilim gelişiyor ve bugün açıklayamadıklarımız yarın tamamen materyalist bir açıklama alacak. Bu tamamen meşru bir pozisyon. Ama burada bir şeyi kanıtlamanın bir anlamı yok.
İkinci seçenek basit cehalettir. Bu durum için sadece şunu söyleyebilirim. Gerçek bir arayışçı (hem materyalist hem de idealist), gözlerini her zaman açık tutacak ve gerçeklerden yüz çevirmeyecektir. Bu nedenle, böyle bir kişi için mesele küçüktür - gerçekler. Pekala, kaz ve tonlarca kaz. O zaman materyalist kavramın idealist olana neden tercih edildiğini bulmak benim için ilginç olacak.
Ama özünde, sonsuz yaşam sorununu çözmeye ya da olasılığını değerlendirmeye çalışmadım. Tam tersine dünyevi hayat meselesini, ancak ebedî hayat ihtimalini hesaba katacak şekilde çözmeye çalıştım. Onun hakkında hiçbir şeyin bilinmediği bir durumda bile. Forex'te buna minimum risk sağlayan bir çözüm bulmak denir. Ve sizce, bu nedenle, ihmal etmek gerekli mi? Hmm, daha dikkatli olmalısın.
"Allah'ın kulu" kavramına ben de bir zamanlar senin gibi davrandım. Ama inan bana, bu konuda yazdığın hiçbir şeyin bu kavramla ilgisi yok. Tıpkı senin gibi, ben de bu tür olaylar hakkında çok olumsuzum. Ancak Allah'ın kulu bambaşka bir şeydir.
Daha dikkatli, timbo , daha dikkatli. Materyalizmin yıkım anlamına geldiğini söylemedim. Üstelik - bu idealizm, yaratma demektir. Hem birinci hem de ikinci durumda, dünya görüşünün bir insanı ne yapmaya teşvik ettiği ile ilgiliydi. Ona hangi ahlaki ilkeleri öneriyor? Yani idealizm sunar, ancak materyalizm sunmaz. Ahlak, manevi bir kavramdır.